سال پیش اشوزرتشت، اشا و هنجارهستی را شناخت و اساس دین خود را بر یکتاپرستی استوار کرد. و نماز را نیاز بشر و تها سزاوار اهورامزدا(دانای بزرگ هستی بخش) دانست.
نور و آتش در تمام دین های بزرگ، نمونه انوار الهی و مظهر پروردگار به شمار می آید. در تورات موسی (ع) یهوه (خدای یهود) در زبانه های آتش در کوه طور بر پیامبر ظاهر می شود. در انجیل کتاب آسمانی حضرت عیسی (ع) آمده که خداوند نور مطلق است و ظلمت و تیرگی در او راه ندارد. در قرآن کریم نیز در سوره نور آیه35، الله «نور السماوات و العرض» شناخته شده است. اشوزرتشت نیز خداوند را «شیدان شید» دانسته و در همه ذرات طبیعت در تجلی می بیند و بر اساس این باور، پرستش سو (قبله) زرتشتیان نور قرار داده شده است.
زرتشتیان در شبانه روز پنج مرتبه با تنی پاک و روانی آماده رو به سوی نور، بامداد رو به خاور و پسین رو به باختر و شب ها د رمقابل ماه یا آتشی سوزان یا شمعی یا چراغی روشن می ایستند و نمازهای بایسته را به اهورامزدا پیشکش می نمایند.
آتش در دین زرتشت نماد راستی است(چرا که آتش تنها ماده ای است که پلیدی را بخود نمی گیرد و همیشه و در همه حال به سوی بالا می رود و ماهیت اصلی خود را حفظ می کند و خود می سوزد و جهانی را گرما و نور را می بخشد). اشون ها یا راستی جویان نیز همانند آتش آتشکده در همه حال یکسان و یکرنگ بوده، خود را به پلیدی ها نمی آلایند و نور و شادی و گرما و انرژی به جامعه می بخشند.
آریائیها همزمان با اشوزرتشت، در مناطق شمالی ایران و جنوب روسیه که بسیار سرد و زمستان طولانی داشت، زندگی می کردند و آئین اکثر مردم طبیعت پرستی بود وچون همه به آتش برای روشنائی و گرم کردن خانه و کاشانه و پختن غذا و غیره نیازمند بودند و کبریت نیز وجود نداشت و فراهم کردن آتش بسیار سخت و وقت گیر بود، آتش را در محلی بنام آتشکده، همیشه روشن نگاه می داشتند.
اشوزرتشت پیامبر، وجود انی مکان را بسیار لازم و حیاتی تشخیص داد، منتهی با اضافه کردن آشت آتشکده با آشت 16 طبقه اجتماع (آهنگر و مسگر و نانوا و خانه دارو غیره) مفساهیمی معنوی به آن بخشید و به صورت پرچمی مقدس درآورد.
زرتشتیان آتش موجود در آتشکده را نماد موجودیت خود یا به عبارتی پرچم و درفش دین زرتشت با چندین هزار سال هویت ملی و دینی و فرهنگی خود می دانند و به وسیله موبد آتشبند (آترون Atravan)، همیشه روشن نگاه می دارند.
آتشکده ها در طول تاریخ بنام های درب مهر- آدریان، آتش بهرام(ورهرام) نامیده می شده و در طول تاریخ علاوه بر نیاشگاه زرتشتیان، مجتمع دینی و فرهنگی و اجتماعی نیز بوده است.
قبله یا پرستش سو، جهتی است که پیروان هر مذهبی دینی در سراسر جهان همواهر رو به سوی آن به نیایش خدا می پردازند، از این رو هرگز در طول تاریخ قبله زرتشتیان آتش نبوده و مزدا پرستان تنها در محل آتشکده، رو به سوی آتش که حالت پرچم را ایفاء می نماید توجه دارند حتی همسایگان آتشکده نیز رو به سوی آتشکده نماز نمی گذارند، و هیچ بهدینی از دیگر زرتشتیان نمی رسد که آدریان شهر د رکدام جهت است تا قبله سوی خود قرار دهد. بلکه همیشه رو به سوی نور ایستاده و اهورامزدا و داه هایش را ستایش می کنند.
مهار آتش و چگونگی استفاده بهینه از آن یکی از مهمترین کشفیات بشر بود که به تمدن و پیشرفت انسان سرعتی افسانه ای بخشید. همه مردم جهان به نوعی آتش را دوست دارند و در آغاز پرستش خدای خود، مایلند که شمعی را روشن کرده و به ستایش نیکی ها بپردازند. آتش المپیک همیشه روشن نگاه داشته می شود و هر ساله باشکوهی بسیار در محل برگزاری المپیک برافراشته می گردد. مراسم آتش افروزی و چراغانی و آتش بازی به هر بهان شادی برانگیز، در سرتاسر جهان مرسوم و فرح بخش است.
آتش موجود د رآتشکده یزد، از آتش کاریان(آتشکده فرنبغ پارس) که یکی از سه آتشکده بزرگ دوره ساسانیان می باشد. که در سده پنجم میلادی به عقدای یزد آورده شده و مدت هفتصد سال در آنجا روشن بوده است و سپس در سال 553 هجری خورشیدی برابر 1174 میلادی از عقدا به اردکان یزد نقل مکان میابد و مدت سیصد سال نیز در آن جا نگهداری می شود در سال 1318 خورشیدی برابر با 1940 میلادی در این محل که ساختمان آن پایان یافته بوده است، آورده شده و تا به امروز روشن نگه داشته شده است. آتش آتشکده تهران و اصفهان نیز هر ساله با آتش 16 طبقه اجتماع بزرگ (مس) می شده است.
از باستانی ترین دوران، آتشکده ها ساده و بدون زرق و برق ساخته می شده است. سر ستون های و زوارهای سنگی آتشکده یزد با نقوشی برجسته و زیبا کار هنرمندان سنگ تراش اصفهانی بوده و از معماری آتشکده های پارسیان هندوستان الهام گرفته است.
نور و آتش در تمام دین های بزرگ، نمونه انوار الهی و مظهر پروردگار به شمار می آید. در تورات موسی (ع) یهوه (خدای یهود) در زبانه های آتش در کوه طور بر پیامبر ظاهر می شود. در انجیل کتاب آسمانی حضرت عیسی (ع) آمده که خداوند نور مطلق است و ظلمت و تیرگی در او راه ندارد. در قرآن کریم نیز در سوره نور آیه35، الله «نور السماوات و العرض» شناخته شده است. اشوزرتشت نیز خداوند را «شیدان شید» دانسته و در همه ذرات طبیعت در تجلی می بیند و بر اساس این باور، پرستش سو (قبله) زرتشتیان نور قرار داده شده است.
زرتشتیان در شبانه روز پنج مرتبه با تنی پاک و روانی آماده رو به سوی نور، بامداد رو به خاور و پسین رو به باختر و شب ها د رمقابل ماه یا آتشی سوزان یا شمعی یا چراغی روشن می ایستند و نمازهای بایسته را به اهورامزدا پیشکش می نمایند.
آتش در دین زرتشت نماد راستی است(چرا که آتش تنها ماده ای است که پلیدی را بخود نمی گیرد و همیشه و در همه حال به سوی بالا می رود و ماهیت اصلی خود را حفظ می کند و خود می سوزد و جهانی را گرما و نور را می بخشد). اشون ها یا راستی جویان نیز همانند آتش آتشکده در همه حال یکسان و یکرنگ بوده، خود را به پلیدی ها نمی آلایند و نور و شادی و گرما و انرژی به جامعه می بخشند.
آریائیها همزمان با اشوزرتشت، در مناطق شمالی ایران و جنوب روسیه که بسیار سرد و زمستان طولانی داشت، زندگی می کردند و آئین اکثر مردم طبیعت پرستی بود وچون همه به آتش برای روشنائی و گرم کردن خانه و کاشانه و پختن غذا و غیره نیازمند بودند و کبریت نیز وجود نداشت و فراهم کردن آتش بسیار سخت و وقت گیر بود، آتش را در محلی بنام آتشکده، همیشه روشن نگاه می داشتند.
اشوزرتشت پیامبر، وجود انی مکان را بسیار لازم و حیاتی تشخیص داد، منتهی با اضافه کردن آشت آتشکده با آشت 16 طبقه اجتماع (آهنگر و مسگر و نانوا و خانه دارو غیره) مفساهیمی معنوی به آن بخشید و به صورت پرچمی مقدس درآورد.
زرتشتیان آتش موجود در آتشکده را نماد موجودیت خود یا به عبارتی پرچم و درفش دین زرتشت با چندین هزار سال هویت ملی و دینی و فرهنگی خود می دانند و به وسیله موبد آتشبند (آترون Atravan)، همیشه روشن نگاه می دارند.
آتشکده ها در طول تاریخ بنام های درب مهر- آدریان، آتش بهرام(ورهرام) نامیده می شده و در طول تاریخ علاوه بر نیاشگاه زرتشتیان، مجتمع دینی و فرهنگی و اجتماعی نیز بوده است.
قبله یا پرستش سو، جهتی است که پیروان هر مذهبی دینی در سراسر جهان همواهر رو به سوی آن به نیایش خدا می پردازند، از این رو هرگز در طول تاریخ قبله زرتشتیان آتش نبوده و مزدا پرستان تنها در محل آتشکده، رو به سوی آتش که حالت پرچم را ایفاء می نماید توجه دارند حتی همسایگان آتشکده نیز رو به سوی آتشکده نماز نمی گذارند، و هیچ بهدینی از دیگر زرتشتیان نمی رسد که آدریان شهر د رکدام جهت است تا قبله سوی خود قرار دهد. بلکه همیشه رو به سوی نور ایستاده و اهورامزدا و داه هایش را ستایش می کنند.
مهار آتش و چگونگی استفاده بهینه از آن یکی از مهمترین کشفیات بشر بود که به تمدن و پیشرفت انسان سرعتی افسانه ای بخشید. همه مردم جهان به نوعی آتش را دوست دارند و در آغاز پرستش خدای خود، مایلند که شمعی را روشن کرده و به ستایش نیکی ها بپردازند. آتش المپیک همیشه روشن نگاه داشته می شود و هر ساله باشکوهی بسیار در محل برگزاری المپیک برافراشته می گردد. مراسم آتش افروزی و چراغانی و آتش بازی به هر بهان شادی برانگیز، در سرتاسر جهان مرسوم و فرح بخش است.
آتش موجود د رآتشکده یزد، از آتش کاریان(آتشکده فرنبغ پارس) که یکی از سه آتشکده بزرگ دوره ساسانیان می باشد. که در سده پنجم میلادی به عقدای یزد آورده شده و مدت هفتصد سال در آنجا روشن بوده است و سپس در سال 553 هجری خورشیدی برابر 1174 میلادی از عقدا به اردکان یزد نقل مکان میابد و مدت سیصد سال نیز در آن جا نگهداری می شود در سال 1318 خورشیدی برابر با 1940 میلادی در این محل که ساختمان آن پایان یافته بوده است، آورده شده و تا به امروز روشن نگه داشته شده است. آتش آتشکده تهران و اصفهان نیز هر ساله با آتش 16 طبقه اجتماع بزرگ (مس) می شده است.
از باستانی ترین دوران، آتشکده ها ساده و بدون زرق و برق ساخته می شده است. سر ستون های و زوارهای سنگی آتشکده یزد با نقوشی برجسته و زیبا کار هنرمندان سنگ تراش اصفهانی بوده و از معماری آتشکده های پارسیان هندوستان الهام گرفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر