نيكي كه واژه اوستايي آن «هو» است از صفاتي به شمار مي*رود كه در سراسر فرهنگ ديني ستوده شده و داراي چنان پايگاهي است كه در توصيف از اهورامزدا بارها چنين گفته شده «اهورامزدا سرچشمه نيكي است. در *يسناي هات ١٢بند-١ چنين آمده: «من اهورامزدا را آفريننده*ي همه چيز مي*دانم و استوارم بر اينكه او نيكي و راستي است، مقدس است، فروغمند است، دانا و تواناست، همه نيكي*ها از اوست، هنجار (نظام) هستي كه در سراسر گيتي ديده مي*شود، از او به وجود آمده است و كرات درخشنده از فروغ بي*پايان او درخشانند.
همچنين در بسياري از بندهاي گاتها اهورامزدا را سرچشمه منش نيك و نيكي خوانده و به هنگام ستايش از اهورامزدا تصريح شده است كه با انديشه*نيك، گفتارنيك، و كردارنيك اهورامزدا را پرستش مي*كنيم و نماز مي*بريم. اما نيكي در اين فرهنگ به هنگامي سزاوار ستايش دانسته شده است كه براي ديگران هم بهره نيك داشته باشد و شخصيتي نيكوكار خوانده مي*شود كه نتيجه كار و رفتار آن كس در راه بهره بخشي به ديگران باشد.
در اين باره در نيايش همازور دهمان همه*جا به نيكي و به نيكوكاري تاكيد شده است و مي*افزايد: همه نيكوان هميار و يگانه باشيد، فزون توانا باد نيك انديش، و داناي راد نيكخواه، فزون توانا باد نيك منشان جهان و زندگي شان دراز باد مردمان نيك و نيك رسان، فزون توانا باد نيكويي در گيتي و مينو، درود و نيايش فراوان باد بر نيكوكاران و كارنيك و دهش نيك اشوداد كه در هفت كشور زمين باشد، شادي و آرامش در زندگاني پر از آسايش بهره كسي است كه در انديشه*نيك و در گفتار و كردارنيك و نيكي*اش به همه رساد. از آسمان نيك باراد. از زمين نيك روياد و نيكان و مردمان از آن بهره*مند شوند. بد انديشان از آن بهره نيابند، مگر نيكوكار شوند. اي اهورا نيايش ما را بپذير، باشد كه از زمره نيكان باشيم.
ديرزيويم- درست زيويم- شادزيويم- كامروا زيويم – گيتيمان به كام تن باد و مينومان به كام روان – از نيكان و نيكوكاران و هميار با همه پاكان باشيم.
از اين جهت است كه در اين فرهنگ تنها نيك بودن بسنده نيست؛ بلكه بايد اين نيكي پرتوافكن بر ديگران باشد و ديگران هم از نيكي بهره برگيرند. در اين آموزش*ها بهترين نماز و نيايش هنگامي پذيراي درگاه اهورامزدا است كه همراه با نيكي و نيكوكاري نسبت به خود و ديگران باشد. در يسنا ٢٩ بند ٤ در تقرب به اهورامزدا چنين آمده است: «اي اهورامزدا با انديشه*نيك و گفتارنيك و كردار راست و با نيكوكاري و پرهيزگاري مي*خواهيم به آستان تو نزديك شويم و به تو رسيم.» بنابراين همان*طور كه در پيش گفته شد در فرهنگ زرتشتي نيكي آنگاه ستوده مي*شود كه براي خود و ديگران نيكي به بار آورد و سود و بهره نيك داشته باشد.
در اينجا در خوربازگويي است كه واژه «هو» همان*گونه كه در اوستا نيك و نيكي معني مي*دهد، در فرهنگ عرفاني نيز واژه «هو» در سرلوحه*ي گفتارها و نوشته*ها جاي گرفته است بسياري از اشعار و سروده*ها با اين كلمه آغاز و جاي الله و خدا و در رديف حق آورده مي*شود آن چنان كه در ترجيع*بند عزلي چنين آمده «هو حق مددي، مولا نظري»
كوتاه سخن آنكه يك زرتشتي واقعي براي شناسايي اهوراي يكتا بايد در راه نيكي گام نهد. نيكي ببار آورد و ديگران را از نيكي بهره*مند سازد و در اين صورت است كه اهورامزدا را شناخته و در راه تقرب به او گام برداشته است. پس براي استحكام پايه*ي اخلاقي نونهالان شايسته است كه پدران و مادران در خانه و خانواده اين بنياد اخلاقي را از زمان كودكي به فرزندان خود بياموزند و پايه*ي انديشه و گفتار و كردار آنها را بر نيكي و بهره*بخشي به ديگران استوار دارند. زيرا از اين راه است كه در زندگاني اجتماعي خود را دوست و به يار جامعه و افراد دانسته و عضوي سودمند و سودبخش خواهد بود.
بنابراين نيكي راستين آن است كه بهره*ي آن به خود و ديگري ارزاني شود. و اين آموزش عالي را همواره بايد در نظر داشت كه «شادي و خوشبختي هنگامي پايدار مي*ماند كه نيكي و نيكوكاري به آفريدگان اهورامزدا برسد و جهان و جهانيان از نيكي و شادي برخوردار باشند. اين است راه رستگاري در گيتي و مينو»
اميد آنكه در راه نيكي گام برداريم و از نيكي خود ديگران را هم بهره*مند سازيم.
نوشته: زنده*ياد اردشير جهانيان
همچنين در بسياري از بندهاي گاتها اهورامزدا را سرچشمه منش نيك و نيكي خوانده و به هنگام ستايش از اهورامزدا تصريح شده است كه با انديشه*نيك، گفتارنيك، و كردارنيك اهورامزدا را پرستش مي*كنيم و نماز مي*بريم. اما نيكي در اين فرهنگ به هنگامي سزاوار ستايش دانسته شده است كه براي ديگران هم بهره نيك داشته باشد و شخصيتي نيكوكار خوانده مي*شود كه نتيجه كار و رفتار آن كس در راه بهره بخشي به ديگران باشد.
در اين باره در نيايش همازور دهمان همه*جا به نيكي و به نيكوكاري تاكيد شده است و مي*افزايد: همه نيكوان هميار و يگانه باشيد، فزون توانا باد نيك انديش، و داناي راد نيكخواه، فزون توانا باد نيك منشان جهان و زندگي شان دراز باد مردمان نيك و نيك رسان، فزون توانا باد نيكويي در گيتي و مينو، درود و نيايش فراوان باد بر نيكوكاران و كارنيك و دهش نيك اشوداد كه در هفت كشور زمين باشد، شادي و آرامش در زندگاني پر از آسايش بهره كسي است كه در انديشه*نيك و در گفتار و كردارنيك و نيكي*اش به همه رساد. از آسمان نيك باراد. از زمين نيك روياد و نيكان و مردمان از آن بهره*مند شوند. بد انديشان از آن بهره نيابند، مگر نيكوكار شوند. اي اهورا نيايش ما را بپذير، باشد كه از زمره نيكان باشيم.
ديرزيويم- درست زيويم- شادزيويم- كامروا زيويم – گيتيمان به كام تن باد و مينومان به كام روان – از نيكان و نيكوكاران و هميار با همه پاكان باشيم.
از اين جهت است كه در اين فرهنگ تنها نيك بودن بسنده نيست؛ بلكه بايد اين نيكي پرتوافكن بر ديگران باشد و ديگران هم از نيكي بهره برگيرند. در اين آموزش*ها بهترين نماز و نيايش هنگامي پذيراي درگاه اهورامزدا است كه همراه با نيكي و نيكوكاري نسبت به خود و ديگران باشد. در يسنا ٢٩ بند ٤ در تقرب به اهورامزدا چنين آمده است: «اي اهورامزدا با انديشه*نيك و گفتارنيك و كردار راست و با نيكوكاري و پرهيزگاري مي*خواهيم به آستان تو نزديك شويم و به تو رسيم.» بنابراين همان*طور كه در پيش گفته شد در فرهنگ زرتشتي نيكي آنگاه ستوده مي*شود كه براي خود و ديگران نيكي به بار آورد و سود و بهره نيك داشته باشد.
در اينجا در خوربازگويي است كه واژه «هو» همان*گونه كه در اوستا نيك و نيكي معني مي*دهد، در فرهنگ عرفاني نيز واژه «هو» در سرلوحه*ي گفتارها و نوشته*ها جاي گرفته است بسياري از اشعار و سروده*ها با اين كلمه آغاز و جاي الله و خدا و در رديف حق آورده مي*شود آن چنان كه در ترجيع*بند عزلي چنين آمده «هو حق مددي، مولا نظري»
كوتاه سخن آنكه يك زرتشتي واقعي براي شناسايي اهوراي يكتا بايد در راه نيكي گام نهد. نيكي ببار آورد و ديگران را از نيكي بهره*مند سازد و در اين صورت است كه اهورامزدا را شناخته و در راه تقرب به او گام برداشته است. پس براي استحكام پايه*ي اخلاقي نونهالان شايسته است كه پدران و مادران در خانه و خانواده اين بنياد اخلاقي را از زمان كودكي به فرزندان خود بياموزند و پايه*ي انديشه و گفتار و كردار آنها را بر نيكي و بهره*بخشي به ديگران استوار دارند. زيرا از اين راه است كه در زندگاني اجتماعي خود را دوست و به يار جامعه و افراد دانسته و عضوي سودمند و سودبخش خواهد بود.
بنابراين نيكي راستين آن است كه بهره*ي آن به خود و ديگري ارزاني شود. و اين آموزش عالي را همواره بايد در نظر داشت كه «شادي و خوشبختي هنگامي پايدار مي*ماند كه نيكي و نيكوكاري به آفريدگان اهورامزدا برسد و جهان و جهانيان از نيكي و شادي برخوردار باشند. اين است راه رستگاري در گيتي و مينو»
اميد آنكه در راه نيكي گام برداريم و از نيكي خود ديگران را هم بهره*مند سازيم.
نوشته: زنده*ياد اردشير جهانيان
پس از روی کار آمدن سلسله صفویه در ایران، فشار، توهین و آزار چنان شدت گرفت که شمار زرتشتیان ایران از قرن هیجده تا اواخر قرن نوزده از یک میلیون نفر به 7711 نفر کاهش یافت (از کتاب « فرزانگان زرتشتی» نوشته رشید شهمردان ص 12)؛ و اگر تلاش های روانشاد « مانکجی پور لیمجی هاتریا» نبود، امروز نشانی از جماعت زرتشتی در ایران برجای نمانده بود.