هزاران سال پیش از گاه میلاد که گیتی بد سراسر جنگ و بیداد
تو ای زرتشت پاک روشنایی بیاوردی پیام آشنایی
نوید آشتی دادی بشر را ستردی از نهادش رنگ شر را
بیفشاندی زخود نور خرد را شناساندی نهاد نیک و بد را
نمایاندی بما با هوشیاری سه مشعل رهنمون کامکاری
سه بنیاد رسا و جاودانه که زان بهتر نباشد در زمانه
به اندیشه ی نکو جان زنده کردی به گفتار نکو تابنده کردی
به کردار نکو پاینده کردی سرشت آدمی ارزنده کردی
خرد گفتی که در جانها اهوراست که اهریمن نشان تیرگیها ست
بما گفتی خرد را پیشه سازیم وهومن مایه اندیشه سازیم
نگفتی اختیار از آن ما نیست رهایی جز بدلخواه خدا نیست
نگفتی آب کوثر در بهشت است نترساندی که دوزخ سرنوشت است
نگفتی مان خدا را بنده باشیم هراسان از گنه شرمنده باشیم
تو گاهان درخشان را سرودی بفرزان اشا مان ره نمودی
خرد را گوهر اندیشه کردی خرد ورزی و دانش پیشه کردی
بما آموختی هان کار کن کار که کار تست با تیمار پیکار
زن و مردند یکسان در اوستا کسی برتر که جوید راه اشا
بهشت جاودان ما همین است بهشت آنجا که دانش برترین است
بهشت گمرهان دیگر جهانست بهشت ما زمین و آسمان است
دروجان دینشان دیوان پرستی است اشویان مهرشان پیمان هستی است
بهشت آنجاست کازاری نباشد برای جنگ افزاری نباشد
هرآنکس کو برد سوی اشا راه بفرجام رسایی باشدش گاه
"دکتر پرویز کوپایی"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر